Ձյան փաթիլները մեղմորեն թափվեցին Բարեկամության այգու վրայով, և Գյումրին վերածվեց իսկական ձմեռային հրաշքի: Այգին լի էր շողացող լույսերով, ուրախ ծիծաղով ու տաղավարներից տարածվող թխվածքների ջերմ բույրով։ Մարդիկ, փաթաթված բաճկոններով ու շարֆերով, որոնց շունչը երևում էր սառը օդում, հավաքվել էին՝ զգալու Սուրբ Ծննդյան հրաշքը։

Տոնական մթնոլորտի կենտրոնում Սանտայի Տունն էր՝ հարմարավետ փայտե տնակ, զարդարված լույսերով և սոճու ճյուղերից պատրաստված ծաղկեպսակներով։ Երեխաները իրենց ձեռքերով հենվել էին սառած պատուհաններին ՝ փորձելով մի ակնթարթ տեսնել Ձմեռ պապին: Տան ներսում՝ բուխարու ջերմ լույսի ներքո, Սանտան ուշադիր լսում էր նրանց երազանքները և փոքրիկ նվերներ էր տալիս, որոնք ուրախություն էին բերում յուրաքանչյուր երեխայի դեմքին։

Երբ երեկոն եկավ, բոլորն իրենց ուշադրությունը դարձրին այգում կանգնած հսկայական տոնածառի վրա։ Օդը լի էր հուզմունքով, երբ սկսվեց հետհաշվարկը՝ տասը, ինը, ութը... Երեք, երկու, մեկ։ Երբ միացրին լույսերը, տոնածառը պայծառ լուսավորությամբ լուսավորվեց, և պուրակը լցվեց հիացման ձայներով ու ծափերով։ Ոսկեգույն խաղալիքները փայլում էին՝ արտացոլելով մարդկանց երջանիկ դեմքերը:

Քիչ հետո այգին լցվեց երաժշտությամբ։ «Էլֆ երեխաների» մանկական համերգը սկսվել էր։ Տոնական կարմիր հագուստներով երեխաների երգչախումբը երգում էր Սուրբ Ծննդյան ավանդական երգեր, որոնք ժպիտ էին բերում բոլորի դեմքերին։ Նրանց մաքուր ձայները սփռվում էին ցուրտ գիշերվա մեջ՝ ստեղծելով ջերմ և ուրախ մթնոլորտ։